Dulu ketawa menangis dan ketawa lagi, kini menangis ketawa dan menangis lagi :'(
disaat sang waktu menjawab, disaat itu sang kumbang tidak pernah berhenti mengharap.
seperti biasa sang kumbang yang nakal itu tersenyum,
ketika sang bunga dengan manjanya memberi hasrat.
Namun kini semua terasa bagai tertiup angin, sang kumbang tidak lagi tau apa dan dimana sang bunga. mungkin sang bunga sedang tertido pulas atau bahkan sedang merenung layaknya sang kumbang.namun apapun sedang berlaku disana,sang kumbang hanya mampu bermimpi.
kerana harihari sang kumbang tidak lagi ditemani sang bunga :'(
Hanya satu yang kumbang harap kebahagiaan sang bunga dimanapun itu. </3
p/s : sumpah bie kenangan kita yg dulu2 tak pernah sy lupa.. even the first kiss :'(